Year end is time for recaps. Time to ponder over the months passed by. As 2010, draws to a close, ever wondered who are top-earning CEOs of the decade? CEOs who over the years have been a constant in the highest paid corporate honchos listings. CEOs who in a decade marred by corporate bankruptcies, accounting scandals, dotcom bust and a severe recession, continued to command high salaries due to the value they bring to their organisations. This despite the severe investors scrutiny faced by these public companies.
I present to you a list of IT CEOS who retained their position in the highest-paid bracket over the past ten years. The list is based on a Wall Street Journal report that listed 25 highest-paid executives of the past decade across industries. Here's over to the highest-paid technology CEOs from the list.
1.Lawrence J Ellison, Oracle
Total realised compensation: $1,835.70 million
Salary: $6.70 million
Bonus: $41.60 million
Restricted stock: $0.00
Gains on options: $1,778.30 million
Other compensation: $9.10 million
Return on $100 investment in company stock: $316.64 million
2.Steve Jobs, Apple
Total realised compensation: $748.80 million
Salary: $0.00
Bonus: $45.80 million
Restricted stock: $646.60 million
Gains on options: $14.60 million
Other compensation: $41.80 million
Return on $100 investment in company stock: $1,171.00 million
3.Terry S Semel, Yahoo
Total realised compensation: $489.60 million
Salary: $2.80 million
Bonus: $0.90 million
Restricted stock: $0.00
Gains on options: $485.80 million
Other compensation: $0.10 million
Return on $100 investment in company stock: $278.69 million
4.Michael S Dell, Dell
Total realised compensation: $453.80 million
Salary: $9.70 million
Bonus: $9.00 million
Restricted stock: $0.00
Gains on options: $429.20 million
Other compensation: $5.90 million
Return on $100 investment in company stock: $33.56 million
5.George David, United Technologies
Total realised compensation: $447.80 million
Salary: $13.60 million
Bonus: $42.10 million
Restricted stock: $11.70 million
Gains on options: $357.10 million
Other compensation: $23.40 million
Return on $100 investment in company stock: $253.36 million
6.Irwin Mark Jacobs, Qualcomm
Total realised compensation: $436.80 million
Salary: $7.10 million
Bonus: $6.00 million
Restricted stock: $0.00
Gains on options: $419.50 million
Other compensation: $4.20 million
Return on $100 investment in company stock: $191.90 million
7.John T Chambers, Cisco Systems
John T Chambers, Cisco Systems
Total realised compensation: $393.20 million
Salary: $2.40 million
Bonus: $14.00 million
Restricted stock: $0.50 million
Gains on options: $376.20 million
Other compensation: $0.00
Return on $100 investment in company stock: $70.86 million
Labels: apple, ceos highest paid, dell, lary ellison, oracle, qualcomm, steve jobs, yahoo
NEW DELHI: It was the fresh-faced, new occupant of 10, Downing Street, that set the ball rolling. Among David Cameron's first decisions as British PM was an announcement that he would take charge of UK-India relations and promptly set off with a planeload of businessmen and cabinet ministers on a discovery of India. It was a canny move.
Looking at India's heavily loaded diplomatic calendar, Cameron was a trailblazer of sorts. As the year rolls to a close, India's diplomats are busy rolling out the red carpet for the P-5. As a French diplomat observed, we haven't found another instance where all the P-5 nations have visited one country within a space of six months.
Of course, the biggie was the visit of US President Barack Obama, who did his own little discovery of India (but reserved the Taj Mahal for a later sojourn) and found that US presidents facing political pressures at home could be assured of a fun-filled week in India.
In January, the President of Iceland, Dr Olafur Ragnar Grimsson, created a political storm back in Reykjavik over the financial crisis sparked by I-Save, and disappeared to India for a week's state visit, stunning the Icelandics.
For French President Nicolas Sarkozy, who also faces domestic crises, the romance of the Taj and promise of the role of global statesman brought him on a four-city tour of India. He will be followed this week by Chinese Premier Wen Jiabao, who will be on a dual mission — to show that China is actually trying to improve relations with India, and to reaffirm that Pakistan remains its topnotch ally.
And next week, it will be the turn of the annual summit of Russian President Dmitry Medvedev. Russian presidents do an annual routine with India — there is a strong comfort factor there but every year they search for the same thing, how to make themselves more relevant in India beyond the defence sector. For all these heads of state visits, there's been a common thread — at least $20 billion of business deals with India Inc, which generates jobs back home, a strong civil society outreach (a stay at Taj Mahal hotel, Mumbai, is positively de rigueur) — and let's not forget the culture.
Read more: Big powers make beeline for India - The Times of India http://timesofindia.indiatimes.com/india/Big-powers-make-beeline-for-India/articleshow/7090255.cms#ixzz17xwpYdqR
പ്രസവിക്കുന്ന തമ്പുരാട്ടി - dis is copied frm another blog..bt i cnt stop laughin
0 comments Posted by Nirmal Jose at 9:39 PMഒരു സ്ത്രീ പൂര്‍ണ്ണയാകുന്നത് അവളൊരു മാതാവാകുമ്പോഴാണത്രേ.പത്ത് മാസം ചുമന്ന കുട്ടിയെ നൊന്ത് പ്രസവിക്കുന്ന വേളയായിരിക്കാം അവളുടെ ജീവിതത്തിലെ സുവര്‍ണ്ണ നിമിഷങ്ങളിലൊന്ന്.ലോകം പുരോഗമിച്ചു,ഇന്ന് സുഖപ്രസവം എന്നൊരു വാക്കേ ഇല്ല.കാലം മാറിയതിനൊപ്പം പ്രസവത്തിന്‍റെ രൂപവും മാറി.ഇത് സിസേറിയന്‍റെ കാലഘട്ടമാണ്....,
ഒരു സിസേറിയന്‍ യുഗം.
പ്രീഡിഗ്രിക്ക് എന്നെ സുവോളജി പഠിപ്പിച്ചിരുന്ന മാഷിന്‍റെ നാട്ടില്‍ ഒരു ആശുപത്രിയുണ്ട്,
'ഗോപി ഡോക്ടറുടെ ആശുപത്രി'
ഈ ആശുപത്രിയിലാണ്‌ ആ നാട്ടിലെ സ്ത്രീകള്‍ അമ്മയാകാനുള്ള പ്രധാന പ്രക്രിയയാകുന്ന പ്രസവം നടക്കുന്നത്.അതിനാല്‍ മാഷ് ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് പറയുന്ന ഒരു വാചകമുണ്ട്:
"ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ പെണ്ണുങ്ങള്‍ പ്രസവിക്കണമെങ്കില്‍ ഗോപി ഡോക്ടര്‍ തന്നെ വേണം"
അതെനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല!!!
എന്താണാവോ ഉദ്ദേശിച്ചത്???
അത് എന്തും ആകട്ടെ,പക്ഷേ എന്‍റെ കുട്ടിക്കാലത്ത് ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ പെണ്ണുങ്ങള്‍ പ്രസവിക്കണമെങ്കില്‍ നാണിയമ്മ തന്നെ വേണമായിരുന്നു.ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ പ്രസിദ്ധയായ വയറ്റാട്ടി നാണിയമ്മ.
നാണിയമ്മ ആസ്ഥാന വയറ്റാട്ടിയായി നാട്ടില്‍ വിലസിയിരുന്ന ആ കാലഘട്ടത്തിലാണ്‌ എന്‍റെ വീട്ടില്‍ എലിശല്യം കൂടിയത്.വൈകുന്നേരം നാല്‌ മൂട് കപ്പ അടുക്കളയില്‍ വച്ചിരുന്നാല്‍ രാവിലെ അതിന്‍റെ തൊലി മാത്രം പാഴ്സലില്‍ അയച്ച് തരുന്ന ചെകുത്താന്‍മാരായിരുന്നു ഈ എലികള്‍.അവറ്റകളുടെ ശല്യം കൂടിയപ്പോള്‍ അമ്മുമ്മ പ്രഖ്യാപിച്ചു:
"കില്‍ ദെം"
തട്ടികളയാന്‍!!!
പക്ഷേ എങ്ങനെ?
അതിനെ തുടര്‍ന്നുള്ള മഹത്തായ ചര്‍ച്ചയുടെ ഫലമായിരുന്നു ഒരു പൂച്ചകുഞ്ഞിനെ വളര്‍ത്താനുള്ള തീരുമാനം.വയറ്റാട്ടി നാണിയമ്മയുടെ വീട്ടില്‍ പൂച്ചകുഞ്ഞ് ഉണ്ടന്ന കേട്ടറിവിന്‍റെ പുറത്താണ്‌ നാലാം ക്ലാസ്സ്‌കാരനായ എന്നെയും കൊണ്ട് അച്ഛന്‍ അവിടെ ചെന്നത്.പക്ഷേ എന്‍റെ പ്രതീക്ഷകളെ തകര്‍ക്കുന്നതായിരുന്നു നാണിയമ്മയുടെ മറുപടി:
"അയ്യോ അങ്ങുന്നേ,ഇവിടെ ഉള്ളതിനെ എല്ലാം ഒരോരുത്തര്‌ കൊണ്ട്പോയി"
അതോടെ എന്‍റെ മുഖം മങ്ങി.
കാരണം ഞാന്‍ ഒരുപാട് പ്രതീക്ഷയോടെ ആയിരുന്നു വന്നത്.എലികളെ ഓടിക്കുക എന്നത് മാത്രമായിരുന്നില്ല,എനിക്ക് കൂടെ കളിക്കാന്‍ ഒരു പൂച്ചകുഞ്ഞിനെ കിട്ടും എന്നതായിരുന്നു എന്‍റെ കണക്ക് കൂട്ടല്‍.അത് നടക്കില്ല എന്ന് മനസ്സിലായപ്പോള്‍ എന്‍റെ മുഖം വാടിയത് കണ്ടിട്ടായിരിക്കാം നാണിയമ്മ പറഞ്ഞു:
"ഇനി വേണമെങ്കില്‍ കോലോത്ത് പോണം"
"കോലോത്ത് പോയാ അവിടെ കാണുമെന്ന് ഉറപ്പുണ്ടോ?" അച്ഛന്‍റെ മറുചോദ്യം.
"ഉറപ്പാ,കിട്ടും.ഞാന്‍ ഇന്നലെയും അവിടെ പോയാരുന്നു.അവിടുത്തെ തമ്പുരാട്ടി കൊച്ച് മാസം തികഞ്ഞ് നില്‍ക്കുകയാ,എപ്പോള്‍ വേണേലും പ്രസവിക്കാം" നാണിയമ്മയുടെ വിശദീകരണം.
അപ്പോള്‍ തന്നെ ഞാനൊരു മഹത്തായ സത്യം മനസ്സിലാക്കി,
ഞങ്ങളൂടെ നാട്ടില്‍ ആവശ്യമുള്ള പൂച്ചകുഞ്ഞുങ്ങളെ പ്രസവിച്ച് കൊടുക്കുന്നത് കോലോത്തെ തമ്പുരാട്ടിയാണ്.വയറ്റാട്ടിക്ക് പൂച്ചകുഞ്ഞുങ്ങളെ കിട്ടുന്നതും അവിടുന്നു തന്നെ.
കോലോത്ത് അച്ഛന്‍ പോകണമെന്നില്ലന്നും,ഞാന്‍ പോയാല്‍ മതിയെന്നും തീരുമാനമായി.അതിന്‍ പ്രകാരം അങ്ങോട്ട് പുറപ്പെട്ട എന്നോട് വയറ്റാട്ടി പറഞ്ഞു:
"മനുകുട്ടന്‍ അവിടെ ചെന്ന് നാണിയമ്മ പറഞ്ഞിട്ട് വരികയാണെന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ മതി.മനസ്സിലായോ?"
മനസ്സിലായി,എല്ലാം മനസ്സിലായി,
നേരെ കോലോത്ത് ചെല്ലുക,വയറ്റാട്ടി പറഞ്ഞിട്ട് വരികയാണെന്ന് പറയുക,ഒരു കുഞ്ഞിനെ ചോദിക്കുക.ഇത് കേള്‍ക്കേണ്ട താമസം തമ്പുരാട്ടി അകത്ത് പോയി ഒരു പൂച്ചകുഞ്ഞിനെ പ്രസവിച്ച് എന്‍റെ കൈയ്യില്‍ കൊണ്ട് തരും.
വെരി വെരി ക്ലീയര്‍!!!
ഞാന്‍ കോലോത്തേക്ക് വച്ച് പിടിച്ചു.
തമ്പുരാട്ടിക്ക് പേറ്റ് നോവ് തുടങ്ങിയ സമയത്ത് തന്നെയായിരുന്നു ഞാന്‍ കോലോത്തേക്ക് ഓടി ചെന്നത്.തമ്പുരാട്ടിയുടെ നിലവിളി കേട്ട് ഓടികൂടിയ വേലക്കാരുടെയും അവിടുത്തെ കാരണവന്‍മാരുടെയും മുന്നിലെത്തിയ ഞാന്‍ എന്‍റെ ആഗമനോദ്യേശം അറിയിച്ചു:
"വയറ്റാട്ടി പറഞ്ഞിട്ട് കുഞ്ഞിനെ എടുക്കാന്‍ വന്നതാ"
എന്‍റെ ഈ വാചകം കേട്ടതും അവിടുത്തെ കാരണവന്‍മാരും അനന്തരാവകാശികളും വേലക്കാരും മാത്രമല്ല,കോലോത്തെ പതിനാല്‌ തടിമാടന്‍മാരെ പ്രസവിച്ച് തഴക്കവും പഴക്കവും വന്ന അമ്മുമ്മ വരെ ഞെട്ടി.അവരെല്ലാം അമ്പരന്ന് പരസ്പരം നോക്കി.
മൊട്ടേന്ന് വിരിയാത്ത പയ്യന്‍ പേറെടുക്കാന്‍ വന്നിരിക്കുന്നോ?
'എന്‍റെ കൃഷ്ണാ,കലികാലം' എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആ അമ്മുമ്മ പതുക്കെ തിണ്ണയിലിരുന്നു.
കാര്യത്തിന്‍റെ ഗൌരവം മനസ്സിലാകാത്ത ഞാന്‍ പിന്നെയും ചോദിച്ചു:
"തമ്പുരാട്ടി എന്തിയേ?"
എന്‍റെ ആധികാരമായ ചോദ്യവും പേറെടുക്കാനുള്ള ആക്രാന്തവും കണ്ടിട്ടാവണം അവരെല്ലാം ഞെട്ടി.എന്നെ കൊണ്ട് പേറെടുപ്പിക്കണോ വേണ്ടായോ എന്നൊരു തീരുമാനം എടുക്കാനാകാതെ എല്ലാവരും വിഷമിച്ച് നിന്നു.അപ്പോഴും അകത്തൊരു മുറിയില്‍ തമ്പുരാട്ടി വേദന കൊണ്ട് പുളയുകയായിരുന്നു.
അവസാനം കൂട്ടത്തില്‍ ഒരു കാരണവര്‍ രണ്ടും കല്പിച്ച് എന്നോട് ചോദിച്ചു:
"മോനിതൊക്കെ പരിചയമുണ്ടോ?"
കൊള്ളാം,ഒരു പൂച്ചകുഞ്ഞിനെ കൊണ്ട് പോകാന്‍ പരിചയം ഉണ്ടോന്ന്?
അതും എന്നോട്?
ആ ചോദ്യം കേട്ടതും ഉള്ളില്‍ വന്ന ചിരി അടക്കി ഞാന്‍ പറഞ്ഞു:
"പരിചയമുണ്ട്"
എന്‍റെ മറുപടി കേട്ടതും അങ്ങേര്‌ തിരിഞ്ഞ് എല്ലാരെയും ഒന്ന് നോക്കി,എന്നിട്ട് വീണ്ടും എന്നോട് ചോദിച്ചു:
"ഇതിനു മുമ്പ് മോനെവിടെങ്കിലും പോയിട്ടുണ്ടോ?"
എനിക്ക് ശരിക്കും ദേഷ്യം വന്നു...
ഒരു പൂച്ചകുഞ്ഞിനെ തരാന്‍ വേണ്ടി,ഞാന്‍ ആദ്യം എവിടെയൊക്കെ പൂച്ചകുഞ്ഞിനെ അന്വേഷിച്ച് പോയിട്ടുണ്ട് എന്ന് അറിയണം എന്ന അവരുടെ മനോഭാവമാണ്‌ എന്നെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിച്ചത്.പക്ഷേ ആവശ്യം എന്‍റെ ആയി പോയില്ലേ?
ഉള്ളില്‍ വന്ന ദേഷ്യം കടിച്ചമര്‍ത്തി ഞാന്‍ പറഞ്ഞു:
"ആദ്യം വയറ്റാട്ടിയുടെ വീട്ടിലാ പോയത്"
അതോട് കൂടി അവര്‍ക്ക് സമാധാനമായി.ആദ്യം വയറ്റാട്ടിയുടെ പേറെടുത്തവനാണെങ്കില്‍ ഞാന്‍ എത്ര കേമനായിരിക്കും എന്നാകണം അവര്‍ ചിന്തിച്ചത്.എന്തായാലും എന്നെ കൊണ്ട് തന്നെ പേറെടുപ്പിക്കാന്‍ അവരെല്ലാം കൂടി തീരുമാനിച്ചു.അവരുടെ സംസാരത്തില്‍ നിന്നും ഇത് മനസ്സിലാക്കിയ ഞാന്‍ ഞെട്ടിപ്പോയി.
ഈശ്വരാ,എന്തൊരു പരീക്ഷണം????
ഇവരെന്താ ഇങ്ങനെ?
എന്‍റെ ഭാഗ്യമാണോ,തമ്പുരാട്ടിയുടെ ഭാഗ്യമാണോ അതോ ജനിക്കാന്‍ പോകുന്ന കുഞ്ഞിന്‍റെ ഭാഗ്യമാണോ എന്നറിയില്ല കാര്യങ്ങളുടെ കിടപ്പ് വശം അത്രയും ആയപ്പോഴത്തേക്കും നാണിയമ്മ അവിടെ വന്നു.അകത്തേക്ക് ഓടിപ്പോയ അവര്‍ അരമണിക്കുര്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ തിരിച്ച് വന്നു.എന്നിട്ട് എല്ലാരോടുമായി പറഞ്ഞു:
"ദൈവം കാത്തു,സുഖപ്രസവം"
ഇത്രയും പറഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ്‌ നാണിയമ്മ എന്നെ കണ്ടത്.അപ്പോള്‍ തന്നെ അകത്ത് പോയി ഒരു പൂച്ചകുഞ്ഞിനെയും എടുത്ത് കൊണ്ട് വന്ന് എന്‍റെ കൈയ്യില്‍ തന്നു.ആ പൂച്ചകുഞ്ഞിനെ കൈയ്യില്‍ കിട്ടിയതും അതെന്താ സംഭവം എന്ന് മനസ്സിലാകാതെ അന്തം വിട്ട് നിന്ന കോലോത്തെ തമ്പ്രാന്‍മാരുടെ മുമ്പില്‍ നിന്നും ഞാന്‍ ഓടികളഞ്ഞു.
എത്രയൊക്കെ പറഞ്ഞാലും തമ്പുരാട്ടി ഒരു അമ്മയല്ലേ,സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ തള്ളി പറയാന്‍ ഒരു അമ്മയ്ക്കും കഴിയില്ല.ഒരു വീണ്ട് വിചാരം ഉണ്ടാകുമ്പോള്‍ തമ്പുരാട്ടി പൂച്ചകുഞ്ഞിനെ തിരിച്ച് ചോദിച്ചാലോ എന്ന ചിന്ത ആയിരുന്നു അതിനെയും കൊണ്ട് ഓടാന്‍ എന്നെ പ്രേരിപ്പിച്ചത്.
തമ്പുരാട്ടി പ്രസവിച്ച വാര്‍ത്ത കേട്ട് വന്ന കോലോത്തേ അടിയാനായ ചാത്തന്‍റെ മുന്നിലാണ്‌ ഞാന്‍ ഓടിചെന്നത്.കോലോത്ത് നിന്ന് ഓടി വരുന്ന എന്നെ കണ്ട് ചാത്തന്‍ ആകാംക്ഷയോടെ ചോദിച്ചു:
"എന്താ കുഞ്ഞ്?"
ആണ്‍കുട്ടിയാണോ പെണ്‍കുട്ടിയാണോ എന്നറിയാന്‍ വെമ്പി നില്‍ക്കുന്ന ചാത്തനെ നോക്കി ഞാന്‍ പറഞ്ഞു:
"ഒരു കറുത്ത പൂച്ചകുഞ്ഞാ"
'എന്‍റെ മുത്തപ്പാ,തമ്പ്രാട്ടി പ്രസവിച്ചത് പൂച്ചകുഞ്ഞിനെയാണൊ' എന്ന് ആലോചിച്ച് അന്തം വിട്ട് നിന്ന ചാത്തനെയും മറികടന്ന് ഞാന്‍ വീട്ടിലേക്ക് പാഞ്ഞു.
ആ പൂച്ച വളര്‍ന്നു.അത് വേറെ പൂച്ചകുഞ്ഞുങ്ങളെ പ്രസവിച്ചു.അവറ്റകളെല്ലാം കൂടി ഞങ്ങളൂടെ വീട്ടിലെ എലിശല്യം തീര്‍ത്തു.അങ്ങനെ എല്ലാം ശുഭമായി കലാശിച്ചു.പക്ഷേ എനിക്ക് ഒരു സംശയം മാത്രം ബാക്കി ആയിരുന്നു,
തമ്പുരാട്ടി പ്രസവിച്ചപ്പോള്‍ ഒരു പൂച്ചകുഞ്ഞിനെ കിട്ടി.എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ട് പൂച്ച പ്രസവിച്ചപ്പോള്‍ ഒരു തമ്പുരാട്ടികുഞ്ഞിനെ കിട്ടിയില്ല?
ആവോ,ആര്‍ക്കറിയാം?
എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി ഞാന്‍ പെണ്ണ്‌ കാണാന്‍ പോയത് ഉത്തരയെ ആയിരുന്നു.അവള്‍ എന്നെ വേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞതോട് കൂടി ഞാന്‍ മാനസികമായി തളര്‍ന്നു.എന്‍റെ മനസ്സില്‍ ഒരു സംശയം ബാക്കിയായി..
എനിക്ക് എന്താ ഒരു കുറവ്?
മീശയ്ക്ക് മീശയില്ലേ?
കീശയ്ക്ക് കീശയില്ലേ??
കീശയില്‍ കാശുമില്ലേ???
പിന്നെന്താ ഉത്തര എന്നെ വേണ്ടാ എന്ന് പറഞ്ഞത്?
ഒരു പെണ്ണിനേ മറ്റൊരു പെണ്ണിനെ മനസിലാകു എന്ന പൊതു തത്വത്തില്‍ വിശ്വസിച്ച് ഞാന്‍ എന്‍റെ അനിയത്തിയോട് ചോദിച്ചു:
"മോളേ, നീ പറ, എനിക്ക് എന്തിന്‍റെ കുറവാ?"
വിഷമിച്ച് നില്‍ക്കുന്ന എന്നെ അടിമുടി ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട്, അവള്‍ മൊഴിഞ്ഞു:
"ചേട്ടനിപ്പോള്‍ ഒരേ ഒരു കുറവേ ഉള്ളു, അതൊരു വാലിന്‍റെയാ."
പോടീ പുല്ലേ!!
ഞാനെന്താ കുരങ്ങാണോ?
കഷ്ടം!!
അങ്ങനെയിരിക്കേ ഒരു ഞയറാഴ്ച..
ഏകദേശം ഒരു പതിനൊന്ന് മണി ആയി കാണണം.എന്‍റെ വീടിനു മുമ്പില്‍ ഒരു മാരുതികാര്‍ വന്നു നിന്നു.അതില്‍ നിന്നും ടിപ്പ് ടോപ്പില്‍ വേഷം ധരിച്ച ഒരു സുന്ദരന്‍ ഇറങ്ങി.അയാള്‍ എന്നെ ചൂണ്ടി ഒരു സംശയഭാവത്തില്‍ ചോദിച്ചു:
"മനു അല്ലേ?"
"അതേ"
എന്‍റെ മറുപടി കേട്ടതും കൂളിംഗ്ലാസ്സ് ഒന്ന് നേരെ പിടിച്ചു വച്ച് അയാള്‍ വീണ്ടും ചോദിച്ചു:
"അച്ഛനുണ്ടോ?"
എന്‍റെ റബ്ബേ!!
കാര്‍ക്കോടകന്‍ ചോദിച്ചത് കേട്ടില്ലേ?
എനിക്ക് അച്ഛനുണ്ടോന്ന്??
ഡാഷ് മോനേ, കൂമ്പിനിട്ട് ഒരു ഇടി തരട്ടേ?
ഉള്ളില്‍ തിളച്ച് വന്ന ദേഷ്യം കടിച്ചമര്‍ത്തി ഞാന്‍ തിരികെ ചോദിച്ചു:
"എന്താ ഉദ്ദേശിച്ചത്?"
എന്‍റെ ചോദ്യത്തില്‍ അപകടം മണത്ത അതിഥി, തന്‍റെ ചോദ്യം വിശദമാക്കി:
"അച്ഛന്‍ വീട്ടില്‍ ഉണ്ടോ?"
ഓ, എന്ന്..
"ഉണ്ട്"
അയാള്‍ ആധൂനിക ബ്രോക്കറാണത്രേ!!
എനിക്ക് പറ്റിയ പെണ്ണിനെ കണ്ട് പിടീക്കാന്‍ അയാള്‍ക്ക് മാത്രമേ കഴിയൂ എന്നാണ്‌ അയാളുടെ അവകാശവാദം.അയാളുടെ വാചകമടി കേട്ട് അന്തം വിട്ടിരുന്ന അച്ഛനോട് അയാള്‍ ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയുടെ ഡീറ്റയില്‍സ്സ് പറഞ്ഞു..
യാഥാസ്ഥിതിക കുടുംബത്തിലെ പെണ്‍കുട്ടി, തറവാടി, പെണ്ണിനു ഇരുപത്തി മൂന്ന് വയസ്സ്, സുന്ദരി, സുശീല, സുമുഖ, സര്‍വ്വോപരി സര്‍വ്വജ്ഞ...
ഇത്രയും കേട്ടതോടെ എന്നിലെ തളരിതഹൃദയന്‍ തിരിച്ച് വന്നു, ആകാംക്ഷ സഹിക്കാന്‍ കഴിയാതെ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു:
"എന്താ കുട്ടിയുടെ പേര്‌?"
എന്‍റെ ചോദ്യത്തിനു മറുപടിയായി പെണ്‍കുട്ടിയുടെ പേര്‌ അയാള്‍ പ്രഖ്യാപിച്ചു:
"ശകുന്തള"
ആ പേര്‌ കേട്ട നിമിഷം ഞാനൊരു ദുഷ്യന്തനായി!!
അവളുടെ കാലില്‍ മുള്ള്‌ കൊള്ളുന്നതും, ഞാനത് എടുത്ത് കൊടുക്കുന്നതും, കുറേ വണ്ടുകള്‍ ചീറിപറക്കുന്നതും, സഖിമാര്‍ ആര്‍ത്ത് ചിരിക്കുന്നതും, എന്ന് വേണ്ടാ ആ നിമിഷം തന്നെ അവളേം കൊണ്ട് ഞാന്‍ യൂറോപ്പില്‍ പോയി ഒരു ഡ്യൂയറ്റ് വരെ പാടി.
ഞാന്‍ ഇങ്ങനെ സന്തോഷിച്ച് നിന്നപ്പോഴാണ്‌ ബ്രോക്കര്‍ ഒരു പ്രശ്നം ഉന്നയിച്ചത്:
"മോനു ജോലി ബാംഗ്ലൂരിലായ കാരണം ആ കാരണവര്‍ സമ്മതിക്കുമോന്നാ സംശയം"
((ഠോ))
യൂറോപ്യന്‍ സിറ്റിക്ക് നടുവില്‍ ഒരു കാടുണ്ടാക്കി, അവിടെ ശകുന്തളയുമായി ഡ്യൂയറ്റ് പാടി നടന്ന എന്‍റെ നെഞ്ചില്‍ ഏതോ ഒരു കാരണവര്‍ വെടിവച്ചു.
ആരാണയാള്‍??
നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് തളരിത ഹൃദയന്‍ പഴയ വൃണ ഹൃദയനായി!!
വെറുതെ കൊതിപ്പിച്ചട്ട് ബ്രോക്കര്‍ പറഞ്ഞത് കേട്ടില്ലേ?
കാരണവര്‍ കല്യാണത്തിനു സമ്മതിക്കില്ലത്രേ!!
ബ്രോക്കറുടെ തല തല്ലി പൊട്ടിക്കുകയാ വേണ്ടത്..
ബ്ലഡി ബ്രോക്കര്‍, ഐ വില്‍ ബ്രോക്ക് യൂ!!
പിന്നീടാണ്‌ കാര്യങ്ങളുടെ കിടപ്പ് വശം അയാള്‍ വ്യക്തമാക്കിയത്.ആ വീട്ടില്‍ മൂന്ന് കാരണവന്‍മാരാ ഉള്ളത്.ഒരു അപ്പുപ്പന്‍ കാരണവര്‍, ഒരു അമ്മുമ്മ കാരണവര്‍, ഒരു ആന്‍റി കാരണവര്‍.ഇവര്‍ക്ക് മൂന്ന് പേര്‍ക്കും പയ്യനെ ഇഷ്ടമാകണം.
അവിടെയാ കുഴപ്പം..
ബാംഗ്ലൂര്‍ എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ മയക്ക് മരുന്ന്, കഞ്ചാവ് എന്നിങ്ങനെയുള്ള കാര്യങ്ങളെ അവര്‍ കേട്ടിട്ടുള്ളു.അവര്‍ കണ്ടിട്ടുള്ള സിനിമകളില്‍ ബാംഗ്ലൂരില്‍ ജീവിക്കുന്ന ആണ്‍കുട്ടികളെല്ലാം വഴി പിഴച്ച് പോയവരാണത്രേ.
എന്താ പറയുക..
മലയാള സിനിമയുടെ മഹത്തായ സംഭാവന!!
അവസാനം എന്‍റെ വീട്ടുകാരേയും കുടുംബത്തെയും പറ്റി കേട്ടതോടെ പെണ്ണ്‌ കാണല്‍ ചടങ്ങ് ഒരുക്കാന്‍ അവര്‍ തയ്യാറായി.അടുത്ത ഞയറാഴ്ച വീട്ടില്‍ ചെല്ലാന്‍ പറഞ്ഞു.അന്നുമുതല്‍ ഞാന്‍ ദിവസങ്ങള്‍ എണ്ണീ നീക്കി.ഒടുവില്‍ ഞാന്‍ കാത്തിരുന്ന ആ ദിവസം സമാഗതമായി.നെഞ്ചില്‍ പെരുമ്പറയും, മുഖത്ത് അരിമ്പാറയുമായി, ശകുന്തളയെ കാണാന്‍ ഞാന്‍ അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് യാത്രയായി...
പഴയ തറവാട് സ്റ്റൈലില്‍ പണിത ഒരു ആധൂനിക വീട്, അതായിരുന്നു ശകുന്തളയുടെ ഗൃഹം.
ഞങ്ങള്‍ നാല്‌ പേരാണ്‌ ആ വീട്ടിലേക്ക് കടന്ന് ചെന്നത്..
തലയില്‍ ഒരു ബക്കറ്റ് എണ്ണ തേച്ച് പിടിപ്പിച്ച്, മുടി ഒരു സൈഡിലേക്ക് ഒതുക്കി വച്ച്,ഒരു കസവ് മുണ്ടും ഉടുത്ത്, തിളങ്ങുന്ന ഒരു ഷര്‍ട്ടും ഇട്ട്, നെറ്റിയില്‍ ഒരു കുറിയും, അതിനു മുകളില്‍ സ്വല്പം സിന്ദൂരവും, അതിനും മുകളിലായി ഭസ്മം വച്ച് മൂന്ന് വരയും വരച്ച് ഞാന്‍,
പട്ട് പാവാടയും ബ്ലൌസുമിട്ട് അനിയത്തി,
പട്ട് സാരിയുടുത്ത് പ്രൌഡഗംഭീര സ്റ്റൈലില്‍ അമ്മ,
നായ് നടുക്കടലില്‍ പോയാലും നക്കിയേ കുടിക്കു എന്ന് പറഞ്ഞപോലെ ടിപ്പ് ടോപ്പ് സ്റ്റൈലില്‍ ബ്രോക്കര്‍.
ഞങ്ങള്‍ നാല്‌ പേരെയും അപ്പൂപ്പന്‍ കാരണവര്‍ വീട്ടിലേക്ക് ആനയിച്ചു.വിശാലമായ ഹാളിലെ പുലിത്തോല്‍ വിരിച്ച സോഫായില്‍ അദ്ദേഹം ഞങ്ങളെ ഇരുത്തി.ചുറ്റുപാട് കണ്ടതോടെ എന്‍റെ മനസ്സ് എന്നോട് പറഞ്ഞു,
സെറ്റപ്പ് കൊള്ളാം!!
ആദ്യത്തെ ചോദ്യം അപ്പൂപ്പന്‍ കാരണവരുടെ വകയായിരുന്നു:
"ബാംഗ്ലൂരിലാ ജോലി അല്ലേ?"
"അതേ"
പിന്നെ കുറേ നേരം നിശബ്ദത.
അതോട് കൂടി എന്‍റെ ടെന്‍ഷന്‍ കൂടി കൂടി വന്നു..
ഈശ്വരാ, ഇവര്‍ എങ്ങനെയായിരിക്കും എന്നെ പരീക്ഷിക്കുക?
ഞാന്‍ വഴിപിഴച്ചവനാണോ അല്ലയോ എന്നറിയാന്‍ ഇവര്‍ എന്ത് വഴിയായിരിക്കും സ്വീകരിക്കുക?
എന്ത് തന്നെയായാലും കാത്തോളണേ.
ഞാന്‍ ഇങ്ങനെ ടെന്‍ഷനടിച്ച് ഇരിക്കവേ ആന്‍റികാരണവര്‍ എന്‍റെ അടുത്തോട്ട് വന്നു, എന്നിട്ട് ചോദിച്ചു:
"കുടിക്കാന്‍ ചൂടുള്ളത് വേണോ, അതോ തണുപ്പുള്ളത് മതിയോ?"
എന്‍റെ മുത്തപ്പാ..
പരീക്ഷണം തുടങ്ങി കഴിഞ്ഞു..
ഹോട്ട് വേണോ, അതോ ബിയര്‍ മതിയോന്ന്??
എന്ത് മറുപടി പറഞ്ഞാലും കുരിശാണല്ലോ കര്‍ത്താവേ എന്ന് കരുതി ഞാന്‍ മിണ്ടാതെ ഇരുന്നപ്പോള്‍ അനിയത്തി പറഞ്ഞു:
"ചായ മതി"
അയ്യേ..
അതായിരുന്നോ???
ചായ എടുക്കാന്‍ അടുക്കളയിലോട്ട് നടന്ന ആന്‍റി ഒരു നിമിഷം തിരിഞ്ഞ് നിന്നു, എന്നിട്ട് സംശയത്തോട് ചോദിച്ചു:
"മോന്‍ ഷുഗര്‍ ഉപയോഗിക്കുമോ?"
ബ്രൌണ്‍ ഷുഗറോ, അതോ പഞ്ചസാരയോ??
എന്താ ഉദ്ദേശിച്ചത്?
അവിടെയും അനിയത്തി രക്ഷിച്ചു:
"മധുരം ചേട്ടനിഷ്ടമാ"
ഭാഗ്യം!!
പിന്നീടുള്ള പത്ത് മിനിറ്റ് ഒരു അവാര്‍ഡ് സിനിമ മാതിരി ആയിരുന്നു, ആര്‍ക്കും മിണ്ടാട്ടമില്ല.അപ്പോഴാണ്‌ ആ നിശബ്ദതയെ കീറി മുറിച്ച് കൊണ്ട് ഒരു ബൈക്ക് പാഞ്ഞ് വന്ന് നില്‍ക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടത്.അടുത്ത നിമിഷം ഒരു ജീന്‍സ്സും, ടീഷര്‍ട്ടും ധരിച്ച്, ആറടി ഉയരമുള്ള ഒരു പയ്യന്‍ ഹാളിലേക്ക് കടന്ന് വന്നു.ഇതാണോ പെണ്ണിന്‍റെ ആങ്ങള?
എന്തായാലും ആളൊരു ജിം തന്നെ!!
നല്ല ബോഡി!!
അ പയ്യനെ അപ്പുപ്പന്‍ കാരണവര്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി:
"ഇതാ എന്‍റെ കൊച്ചുമോള്‍, ശകുന്തള"
എന്ത്??
ഞാന്‍ അറിയാതെ എഴുന്നേറ്റ് പോയി.
കര്‍ത്താവേ!!
ഇതാണോ ആ മൊതല്??
കാലില്‍ മുള്ള്‌ കൊണ്ട ശകുന്തള!!
എന്‍റെ പൊന്ന് കാളിദാസാ..
ഇവരോട് പൊറുക്കേണമേ!!
ഞെട്ടി നിന്ന ഞങ്ങളെ നോക്കിയിട്ട്, അവള്‍ എന്നോട് ചോദിച്ചു:
"ആര്‍ യൂ മിസ്റ്റര്‍ മനു?"
കൊള്ളാം!!!
ആരാ മിസ്റ്റര്‍ മനു എന്ന്??
ഞാനാ!!
ഞങ്ങളുടെ മുമ്പിലുള്ള ഒരു കസേരയില്‍, കാലിന്‍ മേല്‍ കാലും കേറ്റി വച്ച് ഇരുന്നു കൊണ്ട്, അവള്‍ സ്വയം വിശദീകരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.അവളുടെ ഒരോ വിശദീകരണത്തിനും ഒരായിരം സംശയങ്ങള്‍ മനസ്സിലുണ്ടായെങ്കിലും എന്‍റെ ദേഹരക്ഷയെ കരുതി ഞാന്‍ നിശബ്ദനായി നിന്നു.അവളുടെ വിശദീകരണവും എന്‍റെ മൌനമായി പോയ മറുചോദ്യങ്ങളും ഏകദേശം ഇപ്രകാരമായിരുന്നു...
"ഞാന്‍ ശകുന്തള"
ഡ്രാക്കുള അല്ലല്ലോ??
"ഞാന്‍ ഒരു ഓപ്പണ്‍ ടൈപ്പാ"
ദൈവമേ, എന്ന് വച്ചാല്‍???
"എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് ഞാന്‍ വെട്ടി തുറന്ന് പറയും"
ഒഹോ, അത്രേ ഉള്ളോ?
കര്‍ത്താവിനു സ്തോത്രം!!
"എനിക്ക് ഒരുപാട് ബോയ്ഫ്രണ്ട്സ്സ് ഉണ്ട്"
അവര്‍ക്ക് അറിയാമോ നീ പെണ്ണാണെന്ന്??
"എന്‍റെ പേരന്‍റ്‌സ്സ് സ്റ്റേറ്റിലാ"
ഏത് സ്റ്റേറ്റില്‍?
കേരളം, തമിഴ്നാട്, കര്‍ണ്ണാടക, മധ്യപ്രദേശ്, ....?
"ഐ മീന്‍ അമേരിക്കയില്‍"
ഓ, അങ്ങനെ.
"ഞാന്‍ ജനിച്ചത് ബോംബയിലാ"
ആ സമയത്തും പേരന്‍റ്‌സ്സ് സ്റ്റേറ്റില്‍ ആയിരുന്നോ??
"എനിക്ക് ഇനിയും വളരണം"
ഇപ്പം തന്നെ ആറടി ഉണ്ടല്ലോ??
"ഐ മീന്‍ കരിയറില്‍ ഇനിയും വളരണം"
ഓ, എന്ന്.
"കല്യാണത്തിനോട് എനിക്ക് വലിയ താല്‍പര്യം ഒന്നുമില്ല"
സത്യം പറഞ്ഞാല്‍, ഇപ്പം എനിക്കും താല്‍പര്യമില്ല.എന്താണോ എന്തോ??
"കല്യാണം കഴിക്കുകയാണെങ്കില്‍, കേരളത്തില്‍ നിന്നുമുള്ള ഒരു ഹസ്സ്‌ബെന്‍ഡിനെ വേണം എന്നതാ എന്‍റെ ആഗ്രഹം"
അതിനു ആ ഹസ്സ്‌ബെന്‍ഡിന്‍റെ ഭാര്യ സമ്മതിക്കുമോ എന്തോ??
"ഒരു മലയാളി വേണം എന്‍റെ ഭര്‍ത്താവാകാന്‍, താങ്കള്‍ക്കോ?"
എനിക്ക് ഭര്‍ത്താവാകാന്‍ ആരെയും വേണ്ടാ, ഭാര്യ ആകാന്‍ ആളേ മതി.
"എനിക്ക് മനുവിനെ ഇഷ്ടമായി, മനുവിനോ?"
എനിക്കും എന്നെ ഇഷ്ടമായി!!
വിവരം വീട്ടില്‍ ചെന്നിട്ട് വിളിച്ച് പറയാം എന്ന് പറഞ്ഞ് ഒരു വിധത്തില്‍ ഞാന്‍ തല ഊരി.ശകുന്തളയെ കണ്ട് ബോധം കെട്ട് കിടക്കുന്ന അമ്മയേയും അനിയത്തിയേയും കാറില്‍ കയറ്റി വണ്ടി സ്റ്റാര്‍ട്ട് ചെയ്തപ്പോള്‍ ബ്രോക്കര്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞു:
""വിവരം അറിയാന്‍ ഞാന്‍ വീട്ടിലോട്ട് വരാം"
ഇനി വീട്ടിലോട്ട് വന്നാല്‍ താന്‍ വിവരം അറിയും!!
ബ്ലഡി ബ്രോക്കര്‍, ഐ വില്‍ ബ്രോക്ക് യൂ!!!
We all know this one ...
One day a man was having a conversation with God when his whole life
flashed before his eyes as a series of footsteps on the sands of
time. He saw that there were two pairs of footprints, but during the
most difficult periods of his life there were only one set of
footprints. He asked God "You said you will be with me throughout
this journey, but why have you deserted me during the most critical
times of my life??" to which God answered "Son, I did not desert you,
I was always with you...you see only one set of footprints because
during those difficult times in your life, I was carrying you in my
hands"
--------- --------- --------- --------- ------- ------------
--------- --------- --------- ---
Now know this one too!!!
Another day I was having a similar conversation with my Project
Manager (PM) when my whole project flashed before my eyes as a series
of footsteps on the sands of time. I saw that there were two pairs of
footprints, but during the most difficult times in the project there
were only one set of footprints. I asked my PM "You said you will be
with me throughout the project, but why have you deserted me during
the most critical times of the project??" to which the PM answered
"Son, I did not desert you, I was always with you...you see only one
set of footprints because during those difficult times, I was sitting
on your head!!":):):)
Labels: God, project manager, stress
the land divided into three parts - #Ayodhya #Verdict land will be divided in Three parts 1 part Ramlala 2nd one nirmohi akhara 3d one to Sunni Wafkh Board
Labels: AYODYA verdict, babari masjid, ram janma bhumi
block url http://tptools(dot)org/
how to :
goto C:windowssystem32drivers/etc
open hosts file
add entry in last line
...127.0.0.1 tptools.org
and switch to old orkut
Dont use it till site engineers say 2..
BOM SOMADO (Good Saturday)
Labels: BOM SOMADO, orkut hack
This is about a letter once a young college graduate girl wrote to the TATA. After reading this post you will understand why they succeed in business.
This is truly inspirational..
This is the stuff legends are made of..Worth a read..
THE GIRL WRITING AS HERSELF....
It was probably the April of 1974. Bangalore was getting warm and gulmohars were blooming at the IISc campus. I was the only girl in my postgraduate department and was staying at the ladies' hostel. Other girls were pursuing research in different departments of Science. I was looking forward to going abroad to complete a doctorate in computer science. I had been offered scholarships from Universities in the US... I had not thought of taking up a job in India.
One day, while on the way to my hostel from our lecture-hall complex, I saw an advertisement on the notice board. It was a standard job-requirement notice from the famous automobile company Telco (now Tata Motors)... It stated that the company required young, bright engineers, hardworking and with an excellent academic background, etc.
At the bottom was a small line: 'Lady Candidates need not apply.' I read it and was very upset. For the first time in my life I was up against gender discrimination.
Though I was not keen on taking up the job, I saw it as a challenge. I had done extremely well in academics, better than most of my male peers... Little did I know then that in real life academic excellence is not enough to be successful?
After reading the notice I went fuming to my room. I decided to inform the topmost person in Telco's management about the injustice the company was perpetrating. I got a postcard and started to write, but there was a problem: I did not know who headed Telco
I thought it must be one of the Tatas. I knew JRD Tata was the head of the Tata Group; I had seen his pictures in newspapers (actually, Sumant Moolgaokar was the company's chairman then) I took the card, addressed it to JRD and started writing. To this day I remember clearly what I wrote. 'The great Tatas have always been pioneers. They are the people who started the basic infrastructure industries in India, such as iron and steel, chemicals, textiles and locomotives they have cared for higher education in India since 1900 and they were responsible for the establishment of the Indian Institute of Science. Fortunately, I study there. But I am surprised how a company such as Telco is discriminating on the basis of gender.'
I posted the letter and forgot about it. Less than 10 days later, I received a telegram stating that I had to appear for an interview at Telco's Pune facility at the company's expense. I was taken aback by the telegram. My hostel mate told me I should use the opportunity to go to Pune free of cost and buy them the famous Pune saris for cheap! I collected Rs30 each from everyone who wanted a sari when I look back, I feel like laughing at the reasons for my going, but back then they seemed good enough to make the trip.
It was my first visit to Pune and I immediately fell in love with the city.
To this day it remains dear to me. I feel as much at home in Pune as I do in Hubli, my hometown. The place changed my life in so many ways. As directed, I went to Telco's Pimpri office for the interview.
There were six people on the panel and I realized then that this was serious business.
'This is the girl who wrote to JRD,' I heard somebody whisper as soon as I entered the room. By then I knew for sure that I would not get the job. The realization abolished all fear from my mind, so I was rather cool while the interview was being conducted.
Even before the interview started, I reckoned the panel was biased, so I told them, rather impolitely, 'I hope this is only a technical interview.'
They were taken aback by my rudeness, and even today I am ashamed about my attitude. The panel asked me technical questions and I answered all of them.
Then an elderly gentleman with an affectionate voice told me, 'Do you know why we said lady candidates need not apply? The reason is that we have never employed any ladies on the shop floor. This is not a co-ed college; this is a factory. When it comes to academics, you are a first ranker throughout. We appreciate that, but people like you should work in research laboratories.
I was a young girl from small-town Hubli. My world had been a limited place.
I did not know the ways of large corporate houses and their difficulties, so I answered, 'But you must start somewhere, otherwise no woman will ever be able to work in your factories.'
Finally, after a long interview, I was told I had been successful. So this was what the future had in store for me. Never had I thought I would take up a job in Pune. I met a shy young man from Karnataka there, we became good friends and we got married.
It was only after joining Telco that I realized who JRD was: the uncrowned king of Indian industry. Now I was scared, but I did not get to meet him till I was transferred to Bombay. One day I had to show some reports to Mr Moolgaokar, our chairman, who we all knew as SM. I was in his office on the first floor of Bombay House (the Tata headquarters) when, suddenly JRD walked in. That was the first time I saw 'appro JRD'. Appro means 'our' in Gujarati. This was the affectionate term by which people at Bombay House called him. I was feeling very nervous, remembering my postcard episode. SM introduced me nicely, 'Jeh (that's what his close associates called him), this young woman is an engineer and that too a postgraduate.
She is the first woman to work on the Telco shop floor.' JRD looked at me. I was praying he would not ask me any questions about my interview (or the postcard that preceded it).
Thankfully, he didn't. Instead, he remarked. 'It is nice that girls are getting into engineering in our country. By the way, what is your name?'
'When I joined Telco I was Sudha Kulkarni, Sir,' I replied. 'Now I am Sudha Murthy.' He smiled and kindly smile and started a discussion with SM. As for me, I almost ran out of the room.
After that I used to see JRD on and off. He was the Tata Group chairman and I was merely an engineer. There was nothing that we had in common. I was in awe of him.
One day I was waiting for Murthy, my husband, to pick me up after office hours. To my surprise I saw JRD standing next to me. I did not know how to react. Yet again I started worrying about that postcard. Looking back, I realize JRD had forgotten about it. It must have been a small incident for him, but not so for me.
'Young lady, why are you here?' he asked. 'Office time is over.' I said, 'Sir, I'm waiting for my husband to come and pick me up.' JRD said, 'It is getting dark and there's no one in the corridor.
I'll wait with you till your husband comes.'
I was quite used to waiting for Murthy, but having JRD waiting alongside made me extremely uncomfortable.
I was nervous. Out of the corner of my eye I looked at him. He wore a simple white pant and shirt. He was old, yet his face was glowing. There wasn't any air of superiority about him. I was thinking, 'Look at this person. He is a chairman, a well-respected man in our country and he is waiting for the sake of an ordinary employee.'
Then I saw Murthy and I rushed out. JRD called and said, 'Young lady, tell your husband never to make his wife wait again.' In 1982 I had to resign from my job at Telco. I was reluctant to go, but I really did not have a choice. I was coming down the steps of Bombay House after wrapping up my final settlement when I saw JRD coming up. He was absorbed in thought. I wanted to say goodbye to him, so I stopped. He saw me and paused.
Gently, he said, 'So what are you doing, Mrs. Kulkarni?' (That was the way he always addressed me.) 'Sir, I am leaving Telco.'
'Where are you going?' he asked. 'Pune, Sir. My husband is starting a company called Infosys and I'm shifting to Pune.'
'Oh! And what will you do when you are successful.'
'Sir, I don't know whether we will be successful.' 'Never start with diffidence,' he advised me .'Always start with confidence. When you are successful you must give back to society. Society gives us so much; we must reciprocate. Wish you all the best.'
Then JRD continued walking up the stairs. I stood there for what seemed like a millennium. That was the last time I saw him alive.
Many years later I met Ratan Tata in the same Bombay House, occupying the chair JRD once did. I told him of my many sweet memories of working with Telco. Later, he wrote to me, 'It was nice hearing about Jeh from you. The sad part is that he's not alive to see you today.'
I consider JRD a great man because, despite being an extremely busy person, he valued one postcard written by a young girl seeking justice. He must have received thousands of letters everyday. He could have thrown mine away, but he didn't do that. He respected the intentions of that unknown girl, who had neither influence nor money, and gave her an opportunity in his company. He did not merely give her a job; he changed her life and mindset forever.
Close to 50 per cent of the students in today's engineering colleges are girls. And there are women on the shop floor in many industry segments. I see these changes and I think of JRD. If at all time stops and asks me what I want from life, I would say I wish JRD were alive today to see how the company we started has grown. He would have enjoyed it wholeheartedly.
My love and respect for the House of Tata remains undiminished by the passage of time. I always looked up to JRD. I saw him as a role model for his simplicity, his generosity, his kindness and the care he took of his employees. Those blue eyes always reminded me of the sky; they had the same vastness and magnificence.
(Sudha Murthy is a widely published writer and chairperson of the Infosys Foundation involved in a number of social development initiatives. Infosys chairman Narayana Murthy is her husband.)
Article sourced from: Lasting Legacies (Tata Review- Special Commemorative Issue 2004), brought out by the house of Tatas to commemorate the 100th birth anniversary of JRD Tata on July 29, 2004 .
Labels: care, Infosys, inspiration, JRD TATA, simplicity, Sucess
click on the link below or copy and paste this in the address bar
http://www.mguniversity.edu/pdf2010/s8allResult.pdf
6 Corporate Lessons
Corporate Lesson 1:
-------------------
A man is getting into the shower just as his wife is finishing up her
shower when the doorbell rings. After a few seconds of arguing over
which one should go and answer the doorbell, the wife gives up,
quickly wraps herself up in a towel and runs downstairs.
When she opens the door, there stands Bob the next door neighbor.
Before she says a word, Bob says, “I’ll give you $800 to drop that
towel that you have on.” After thinking for a moment, the woman drops her
towel and stands naked in front of Bob. After a few seconds, Bob hands
her 800 dollars and leaves.
Confused, but excited about her good fortune, the woman wraps back up
in the towel and goes back upstairs. When she gets back to the
bathroom, her husband asks from the shower, “Who was that?” “It was Bob the next door neighbor,” she replies. “Great!” the husband says, “Did he say
anything about the $800 he owes me?”
Moral of the story:
If you share critical information pertaining to credit and risk in time with your stakeholders, you may be in a position to prevent avoidable exposure.
Corporate Lesson 2:
--------------------
A priest was driving along and saw a nun on the side of the road; he
stopped and offered her a lift, which she accepted. She got in and
crossed her legs, forcing her gown to open and reveal a lovely leg.
The priest had a look and nearly had an accident.
After controlling the car, he stealthily slid his hand up her leg. The
nun looked at him and immediately said, “Father, remember Psalm 129?”
The priest was flustered and apologized profusely. He forced himself to
remove his hand.
Changing gear, he let his hand slide up her leg again. The nun once
again said, “Father, remember Psalm 129?” Once again the priest
apologized “Sorry sister but the flesh is weak.”
Arriving at the convent, the nun got out gave him a meaningful glance
and went on her way. On his arrival at the church, the priest rushed to
retrieve a bible and looked up Psalm 129. It Said, “Go forth and seek
further up, you will find glory.”
Moral of the story:
Always be well informed in your job, or you might miss a great opportunity.
Corporate Lesson 3
-------------------
A sales rep, an administration clerk and the manager are walking to
lunch when they find an antique oil lamp. They rub it and a Genie comes
out in a puff of smoke. The Genie says, “I usually only grant three
wishes, so I’ll give each of you just one” “Me first! Me first!” says
the admin clerk. “I want to be in the Bahamas, driving a speedboat,
without a care in the world ” Poof! She’s gone.
astonishment, “Me next! Me next!” says the sales rep “I want to be
in Hawaii, relaxing on the beach with my personal masseuse, an Endless
supply of pina coladas and the love of my life.” Poof! He’s gone.
“OK, you’re up,” the Genie says to the manager. The manager says “I
want those two back in the office after lunch.”
Moral of the story: Always let your boss have the first say.
Corporate Lesson 4:
----------------------
A crow was sitting on a tree, doing nothing all day. A small rabbit saw
the crow, and asked him, “Can I also sit like you and do nothing all day
long?” The crow answered: “Sure, why not.” So, the rabbit sat on the
ground below the crow, and rested. All of a sudden a fox appeared,
jumped on the rabbit and ate it.
Moral of the story: To be sitting and doing nothing, you must be sitting very, very high up.
Corporate Lesson 5:
-------------------
A turkey was chatting with a bull “I would love to be able to get to the top of that tree,” sighed the turkey, but I haven’t got the energy.”
“Well, why don’t you nibble on some of my droppings?” replied the
bull. “They’re packed with nutrients.”
The turkey pecked at a lump of dung and found that it actually gave
him enough strength to reach the lowest branch of the tree. The next day,
after eating some more dung, he reached the second branch. Finally
after a fourth night, there he was proudly perched at the top of the tree.
Soon he was spotted by a farmer, who shot the turkey out of the tree.
Moral of the story: Bullshit might get you to the top, but it won’t keep you there.
Corporate Lesson 6:
---------------------
A little bird was flying south for the winter. It was so cold the bird froze
and fell to the ground in a large field. While it was lying there, a cow came by and dropped some dung on it. As the frozen bird lay there in the pile of cow dung, it began to realize how warm it was. The dung was actually thawing him out! He lay there all warm and happy, and soon began to sing for joy. A passing cat heard the bird singing and came to investigate.
Following the sound, the cat discovered the bird under the pile of cow
dung, and promptly dug him out and ate him.
Moral of the story:
1) Not everyone who shits on you is your enemy.
2) Not everyone who gets you out of shit is your friend
3) And when you’re in deep shit, it’s best to keep your mouth
Labels: business, corporate lessons
Why Jews are the called the selected people?? – Part II
0 comments Posted by Nirmal Jose at 10:55 AM
List of jewish business giants
Banking and Finance
- Lloyd C. Blankfein, Chairman and CEO of Goldman Sachs
- Ivan Boesky, Wall Street financier and arbitrageur
- Asher Edelman, Wall Street corporate raider ("Wall Street" movie character)
- Andrew Fastow, former CFO of Enron
- Marcus Goldman, co-founder of Goldman Sachs investment bank
- Alan Greenspan, Chairman and president of Townsend-Greenspan, economic consulting firm; former Federal Reserve Chairman
- Bernie Madoff, former Chairman of NASDAQ, last Chairman of Bernard L. Madoff Investment Securities LLC, biggest Ponzi schemer in history
- Michael Milken, Financier, Junk-bond specialist
- Ronald Perelman, American billionaire investor
- Marc Rich, Oil trading
- Robert Rubin, former Treasury Secretary, director of National Economic Council, and Chairman of Citigroup
- Samuel Sachs, co-founder of Goldman Sachs investment bank
- George Soros, Wall Street investor and foreign currency speculator
- Michael Steinhardt, Wall Street hedge fund manager
- Bruce Wasserstein, American investment banker and businessman, CEO of Lazard and controller of Wasserstein & Co.
- Sandy Weill, former Chairman and CEO of Citigroup
- Maurice R. Greenberg, billionaire, CEO of AIG
Retail
- Kenneth Cole, Founder of Kenneth Cole Productions INC
- Jeff Bleustein, Chairman and former Chief Executive Officer of Harley-Davidson, Inc.
- John Elcann, Vice chairman and Vice president of Fiat, (Jewish father)
- Jien-Pierre Meyer, Deputy Chairman of L'Oreal cosmetics
- Jeffrey Skoll, billionaire co-founder of EBay
- Diane von Furstenberg, Founder and CEO of Diane von Furstenburg
- Calvin Klein, Founder and CEO of Calvin Klein
- Ralph Lauren, Founder of Polo Ralph Lauren
- Bernard Marcus, co-founder of Home Depot, Inc
- Sol Price, founder of Price Club (merged with Costco)
- Julius Rosenwald, President and Chairman of the Board of Sears
- Howard Schultz, Founder, Chairman and CEO of Starbucks Coffee
- Baskin & Robbins Ice cream
- Founders of NIKE, ADIDAS and PUMA are of jewish origin. But now Nazis
Real Estate
- Sheldon Adelson, owner of Las Vegas casinos Venetian and Sands Casino
- Bugsy Siegel, co-founder of Flamingo casino, co-owner of El Cortez hotel and casino
- Steve Wynn, Las Vegas casino owner
- Sam Zell, Chicago real-estate magnate
Media and entertainment
Multi-media executives
- Herbert Allen, Jr., CEO of entertainment investment house Allen & Company
- Edgar Bronfman Jr., CEO of Seagram, Viacom
- Barry Diller, CEO of 20th Century Fox and QVC
- Gerald Levin, Time Warner, CEO of HBO
- Michael Eisner, CEO of Disney
- David Geffen, co-founder of Dreamworks, CEO of Geffen Records
- Jeffrey Katzenberg, co-founder of Dreamworks, Disney
- Sumner Redstone, chairman of CBS and Viacom
- Michael Ovitz, president of Disney, founder of CAA
- Isaac Perlmutter, CEO of Marvel Entertainment
- Steven Spielberg, co-founder of Dreamworks]
Hollywood executives
- Harry Cohn, founder of Columbia Pictures
- William Fox, founder of Fox Film Corporation
- Carl Laemmle, founder of Universal Pictures
- Louis B. Mayer, founder of Metro-Goldwyn-Mayer
- Sidney Sheinberg, executive of MCA
- Sam Warner, co-founder of Warner Brothers Studios
- Lew Wasserman, founder of MCA
- Harvey Weinstein, Co-founder of Miramax
- Bob Weinstein, Co-founder of Miramax
- Adolph Zukor, founder of Paramount Pictures
Television executives
- Leonard Goldenson, president of ABC
- Les Moonves, CBS President
- William S. Paley, Founder And CEO of CBS
- David Sarnoff, founder of NBC, general manager of RCA
- Laurence Tisch, CEO of CBS
- Jeff Zucker, NBC President
Newspaper executives
- Adolph Ochs, New York Times
- Arthur Ochs Sulzberger, Jr., New York Times
- Mortimer Zuckerman, publisher of U.S. News and World Report and New York Daily News
- Wall street journal
- Washington Post
- Time magazine
Adult Entertainment
- Adam Glasser, founder of Seymore Inc, produer of Seymore Butts videos
- Al Goldstein, publisher of Screw
- Steven Hirsch, founder and co-chairman of Vivid Entertainment
- Reuben Sturman, adult magazine publisher
Technology
- Steve Ballmer, CEO of Microsoft
- Sergey Brin, co-founder of Google, Inc.
- Michael Dell, Founder, Chairman and CEO of Dell
- Lawrence Ellison, Founder of Oracle Corporation
- Philippe Kahn, creator of the Camera Phone, Founder of Fullpower, Borland
- Larry Page, co-founder of Google, Inc.
- Mark Zuckerberg, co-founder and CEO of Facebook
- Ed Zander, CEO of Motorola
- Jonathan_I._Schwartz, COO of Sun Microsystems
- Andrew Grove, Hungarian-born U.S. co-founder of Intel
Labels: baskin and robbins, business giants, coloumbia, dreamworks, facebook, fox, google, intel, Jewish, marvel, microsoft, miramax, new york journal, orace, paramount, sun, time, universal, warner
The history
Jews are all over the world diversified by their nationality and united by their caste. The history of the Jewish race is available from the ancient times since they are specified in the Holy Bible itself. These are the same people who were escaped from Egypt under Prophet Mosses. After plenty of years, Jesus was born and crucified by these people. Then by A.D 70, the Jews organised a protest against the roman emperor named Titus. Titus suppressed the revolution and killed most of the Jews and spattered the rest of the Jews from their country. Thus the Jews became a nation without land. The Jews immigrated to all parts of the world. The ancestors of the Mattanchery Jews belong to these immigrants. In course of time, Jews gathered strength all over the world due to their unbeatable wisdom and courage. They prospered in all aspects of the society all over the world. Their dominating power is irrepressible so that rest of the people became hostile with them. I will explain this section in detail later.
Then during the Second World War, i.e. 1938-1945 the British people became deprived of money for further warfare and was at the verge of defeat. At this time, the Zionist leader met the British Prime Minister Wilson Churchill. He put forward a condition that the Jewish community will support the British war against the allied forces and in return they should give back their original country ‘Israel’. Since Churchill had no other go, he agreed to do it and they won the war with the money of Jews. This war was funded by the American Jews. After the victory the British changed their stand and refused to give them land since the land was owned by the Arabs. Then after much discussion the whole country was bought for money like how we buy 10 cents or other here. Each inch land was purchased near the Palestine land and a new country was formed called ‘Israel’. Thus after 1850 years of refuge, they got their country back.
But, problems don’t end there. The land they got was a simply a desert with the whole border people are hostile against them. Then the Jewish community send all the poor Jews across the world to live in their country. All funding for buildings, industries and all was funded by the American Jews. Thus a nation was built.
Labels: history, Israel, Jewish, Jews, Mosses, Second World war, selected race
